2. Tydzień Rekolekcji ignacjańskich dla księży.
Rozważania tego tygodnia, które koncentrują się na życiu i działalności Jezusa, mają rekolektantowi pomóc w dokonaniu wyboru życiowego lub w zreformowaniu życia według planów, zamiarów i pragnień Mistrza. W centrum stawiają Syna, który ciągle pełni wolę Ojca i powołuje rekolektanta do naśladowania. Aby tak się stało, potrzebne jest poznanie i ukochanie Jezusa ponad wszystko. Dlatego ważna jest modlitwa prośby powtarzana na początku każdej kontemplacji – o dogłębne poznanie Jezusa, by móc Go bardziej kochać, naśladować i Mu służyć (ĆD, 104.109).
Tydzień ten zaprasza do pójścia za Chrystusem na drodze radykalizmu, ogołocenia ze wszystkiego. Ukazuje Jezusa, który zaprasza do naśladowania Go w ubóstwie, pokorze i wzgardzie (ĆD, 98). Jest dla tych duchownych, którzy chcą postępować w dobru, wznosić się z dobrego ku lepszemu, postępować w gorliwości (ĆD, 315.335); pragną też uporządkować, zreformować swoje życie i posługę kapłańską według pragnień i zamiarów Pana (ĆD, 16.189).
Kontemplacja, podstawowa forma modlitwy w drugim tygodniu, służy i pomaga rekolektantowi przeniknąć się Jezusem i wypełnić Nim całego siebie: swoje działanie, a także uczucia, zmysły, myśli, pragnienia i wyobraźnię. Ma on nie tylko działać jak Jezus, myśleć jak On, ale też czuć, pragnąć jak Pan. Poznawanie Jezusa, zanim doprowadzi do rozkochania się w Nim, ukazuje także to wszystko, co jest przeszkodą. Odsłania nieporządek, fałsz, pozory dobra i zakłamanie, którego nie jesteśmy świadomi. Chodzi o uczucia nieuporządkowane (ĆD, 1.21), wskazujące na przywiązania, osobiste zależności, które wpływają na decyzje oraz warunkują rozeznanie i wybór, powodując, iż nie są szukaniem pragnień Jezusa, ale siebie samego. Chodzi tu o przywiązania nie do rzeczy złych, grzesznych, ale do dobrych, obojętnych. By iść za Jezusem, szukać Jego pragnień i pełnić Jego wolę, trzeba najpierw uporządkować siebie nie tylko w tym, co jest złe, ale także w tym, co dobre lub moralnie obojętne.
Drugi tydzień daje możliwość poznania swoich uzależnień, przywiązań, czyli uczuć nieuporządkowanych, które ograniczają naszą wolność, przeszkadzają w rozeznawaniu woli i pragnień Jezusa. Dzięki temu można dotknąć tego, co jest bardziej ukryte i wykorzystywane przez szatana, by nas zwodzić pod pozorem dobra (ĆD, 10.326). Reguły tego tygodnia (ĆD, 328-336) podają wskazówki i rady pomagające rozpoznać działanie złego ducha, gdy nas kusi, proponując dobre pragnienia i dając pocieszenia. Kusi nas w sposób ukryty, trudny do zauważenia (ĆD, 326).
Drugi tydzień to szkoła bardzo subtelnego rozeznawania duchowego. Trzeba bowiem rozeznawać w subtelnych pokusach „pod pozorem dobra” (ĆD, 10), czyli obecnych w dobrych myślach, pozytywnych uczuciach i poruszeniach, pocieszeniach i proponowanych wyborach. Drugi tydzień pozwala także stawić czoło innym „chorobom” posługi kapłańskiej, takim jak pokusa funkcjonariusza, bogactwa, kariery oraz problemom z czystością w celibacie. Jest on dobrym czasem dla tych, którzy osłabli z powodu różnych nieuporządkowanych przywiązań. Pragną być bardziej wolni, bezinteresowni w życiu i służbie dla Jezusa. Chcą odnowić swoją miłość i więź z Jezusem, by Go bardziej kochać i szukać Jego woli w swoim życiu, posługiwaniu i pełnić ją każdego dnia.
